Do napisania poniższego wpisu skłoniło mnie kilka zaobserwowanych niedawnym czasem sytuacji. W niektórych momentach byłem, mówiąc dość dyplomatycznie, zażenowany tym co usłyszałem z ust znajomych. Czas sobie ponarzekać.

Oczywiście poniższy opis nie dotyczy wszystkich rodaków, ale zapewne (niestety) sporą część, jeśli nie większość.

Może na początek coś z serii gospodarowanie własnymi pieniędzmi i oszczędzanie.

Odwiedziłem niedawno znajomych. Ci z kolei od całkiem niedawna mieszkają w Warszawie. Jak się okazuje, sposób rozliczania opłat za różnego typu media jest nieco inny niż na terenie poprzedniego miejsca zamieszkania. Otóż przykładowo rachunek za prąd czy gaz dostaje się raz na rok.

Jeśli ktoś potrafi rozsądnie zarządzać swoim kapitałem, takie rozwiązanie co najmniej będzie dla niego bez różnicy lub może nawet okaże się korzystniejsze. Zawsze przecież przez ten okres kasę przeznaczoną na opłaty można chociażby  wysłać na lokaty i być te parę złotych do przodu.

Przyjrzyjmy się jednak takiemu ciekawemu słowu jak przeznaczone. Wychodzi na to, że w życiu codziennym może  ono sporo namieszać.

Wspomniani państwo nie potrafią się odpowiednio zorganizować. Uważają, łatwiej dostawać jest rachunek co miesiąc. Mniejsze kwoty, mobilizacja do spłaty itd. Czy jednak naprawdę tak trudno jest założyć rachunek oszczędnościowy i ustalić odpowiednią kwotę comiesięcznego przelewu? Nie. Na ten pomysł nasi bohaterowie też wpadli, jednak po dopiero roku od przeprowadzki. Aha, pomysł jeszcze nie został zrealizowany.

Kolejna rzecz, które jest równie martwiąca, to długi. Ci ludzie spłacają obecnie dość spory kredyt hipoteczny. Nie zdziwię się, jeśli spłacają też raty za jakieś zwykłe towary. Z tego co pamiętam, to zawsze z pieniędzmi było u nich na styk, ew. duży debet. No ale jak się temu dziwić, jeśli nawet ostatnio (mając problem z niewystarczającą ilością pieniędzy, spłacając kredyt za dom, mając w perspektywie całoroczne rachunki za media) kupili sobie maszynkę do robienia/pieczenia chleba? Cóż, chyba nie muszę tego komentować.

Pieniądze, które powinny być przeznaczone na rachunki, są przeznaczane na co innego.

Swoją drogą – fajny sprzęcik z takiego wypiekacza chleba. 😉

Jedziemy dalej. Przeciętnie niestety panuje przekonanie, że człowiek samodzielnie nie może sobie zagwarantować czegoś w postaci emerytury. Bo niby jak to? Odkładać 10% zarobków miesięcznie?! Koniecznie musi się tym zająć jakiś fundusz czy inny brzydki ZUS (błe). Oczywiście nie mam nic przeciwko korzystania z OFE – zawsze taka opcja się przyda jako forma zabezpieczenia i dywersyfikacji. Warto jednak zatroszczyć się o siebie na własną rękę.

A ZUS i tak musi odejść. 😉

Czemu o tym wspominam? Pani Znajoma zajęła się biznesem. Tak, to może wydać się dziwne. Jednak biznes ten polega na czymś w rodzaju akwizycji produktów finansowych. W sumie nietrudno się dziwić – doświadczenie kredytowe jest. 😉

Prawdę mówiąc, byłem nieco zaskoczony, kiedy dowiedziałem się o nowej działalności. Pani poszła elegancko na szkolenie, wszystko tam im powiedzieli i teraz od czasu do czasu jakaś prowizja wpadnie. W końcu jakieś przedsiębiorcze myślenie.

Ogólnie wiadomo, na czym taka działalność polega. Chodzimy po ludziach i próbujemy ich przekonać do wzięcia kredytu u naszego partnera. W ofercie są też fundusze emerytalne i inne takie. Ofiarą ataku stała się m.in. moja mama. Nie dała się jednak przekonać. 🙂 Ale to tak, nawiasem mówiąc, bardziej z braku chęci podpisywania papierków niż rzeczywistej analizy możliwych korzyści. Choć oczywiście jest to najlepsza oferta na rynku i w ogóle. 🙂

Ale ciągle do świadomości takich ludzi nie może dostać się myśl, że równie dobrze można zatroszczyć się o własne pieniądze samemu. Widziałem już jakieś ruchy w moją stronę. Że młody jestem, że mogę już zacząć inwestować, że fundusze mają dobre itd. Kiedy jednak powiedziałem, że już od jakiegoś czasu robię dokładnie to co opisała, ale samodzielnie, atak zanikł, a nawet pojawiło się pewne zdziwienie na twarzach. 😉

Wyszło na to, że się trochę poznęcałem nad znajomymi. Ale to naprawdę dobrzy i mili ludzie. 🙂 Z moimi rodzicami znają się od dawna i zawsze było fajnie się spotkać, pogadać czy wyjechać wspólnie na wakacje. Po prostu niezbyt dobrze gospodarują kasą (nie czytają blogów finansowych 😉 ), choć mimo to jeszcze nie zbankrutowali, a nawet kupili dom w stolicy. I to ostatnie, szczerze  mówiąc, mnie zadziwia.

Masz podobne spostrzeżenia, odczucia? A może jednak przeciętnie w społeczeństwie panuje inna postawa? Jakie przekonania panują wśród innych narodów? Po prostu opisz swoje spostrzeżenia.